زن من یک موجود مقدس است؛
نه از آن ها که تو در گنجه می گذاریشان یا در پستوقایم میکنی
تا مبادا چشم کسی به آن بیفتد.
نه بدنش و نه روحش را نمی فروشد،حتی اگر گران بخرند.
 اما هر دو را هر وقت دوست داشته باشد هدیه می دهد؛به هرکه بخواهد، هر جا 

 
 زن من یک موجود آزاد است.

 اما به هرزه نمی رود.

 نه برای خاطر تو یا حرف دیگری؛

به احترام ارزش و شأن خودش.

 با دوستانش، زن و مرد، هر جایی بخواهد می رود، حتی به جهنم!

زن من یک موجود مستقل است.
نه به دنبال تکیه گاه می گردد که آویزش شود،
 نه صندلی که رویش خستگی در کند
 و نه نردبان که از آن بالا برود.
 
زن من به دنبال یک همسفر است،
 یک همراه، شانه به شانه.
 گاه من تکیه گاه باشم گاه او.
 گاه من نردبان باشم ، گاه او.
 مهر بورزد و مهر دریافت کند.

زن من کارگر بی مزد خانه نیست

 که تمام وجودش بوی قورمه سبزی بدهد

و دست هایش همیشه بوی پیاز داغ؛

که بزرگترین هنرش گلدوزی کردن و دمکنی دوختن باشد.

روزهابشوید و بسایدو عصرها جوراب ها و زیر پوش های شوهرش را وصله کندـ

 زن من این ها نیست که حتی اگر تو به آن بگویی کد بانو!!!!

در خانه ی زن من کسی گرسنه نیست ،

بچه ها بوی جیش نمی دهند،

لباس ها کثیف نیستند و همیشه بوی عطر غذا جریان دارد؛ 

اگر عشق باشد، اگر زندگی باشد!

 
 
زن من یک موجود سنگیِ بی احساس و بی مسئولیت هم نیست؛

ظرافتش، محبتش، هنرش،فداکاریش ، شهوتش و احساسش را آنگونه

 که بخواهد خرج می کند؛ برای آنهایی که لایق آن هستند.ـ

زن من تا جایی که بخواهد تحصیل می کند، کارمی کند،
در اجتماع فعال است و برای ارتقاء خویش تلاش می کند.

نه مانع دیگران می شود و نه اجازه می دهد دیگران اورا از حرکت بازدارند.

گاهی برای همراهی سرعتش را کم می کند

اما از حرکت باز نمیایستد.

دستانش پر حرارتند و روحش پر شور؛